Witam, oto listy i świadectwa ze szkoły stolarskiej w Marolambo.
Do tej dwuletniej szkoły chodzą chłopacy, w wieku od 16 – 20 lat. Uczeń po dwóch latach opuszczając szkołę posiada umiejętności stolarskie i może podjąć pracę w tym zawodzie. Dzięki czemu jego życie dzięki możliwości zarobienia pieniędzy staje się łatwiejsze.
Przesyłam “dziękuję” dla darczyńców, którzy umożliwili im naukę.
Za niedługo będziemy obchodzić “Dzień Matki”. Dlatego w imieniu Mam, których dzieci biorą udział w projekcie “Misja Szkoła” dziękujemy wszystkim darczyńcom za wpieranie ich pociech. Każda Matka niezależnie od miejsca zamieszkania, statusu społecznego pragnie by jej dziecko było szczęśliwe by jego życie było piękne. Zapraszamy do wzięcia udziału w projekcie “Misja Szkoła” tel. 61 8399144, mail: anna.miszka@misyjnedrogi.pl; kilka informacji: https://adopcjamisyjna.misyjne.pl Wszystkiego najlepszego każdej mamie:)
„Pomoc jednej osobie nie zmieni całego świata, ale może zmienić świat dla jednej osoby”. Zapraszamy do wzięcia udział w projekcie “Misja Szkoła”. Projekt ma na celu umożliwienie nauki dzieciom, które bez wsparcia finansowego nie będą mogły chodzić do szkoły.
Marzec i kwiecień to czas porządków w naszych ogrodach. Podobnie jest w Bangladeszu. W Lokhipur gdzie ojcowie Oblaci prowadzą szkołę, uczniowie porządkują pozostałości po jesieni, sadzą rośliny ucząc się w ten sposób szacunku dla przyrody. 🙂
W idealnym świecie przebieg nauki dziecka z Bangladeszu powinien rozpocząć się w wieku sześciu lat, a zakończyć się, gdy uczeń ma 17 lat. Pierwsze pięć lat nauki odbywa się w tzw.szkole początkowej. Jest ona finansowana przez państwo i jest obowiązkowa. Rzeczywistość jest jednak bogatsza. Aby dziecko mogło się uczyć, rodzic powinien opłacić prąd, kredę, wyprawkę
szkolną, posiłek – państwo zapewnia jedynie pensje nauczycielom i budynek szkolny. Kolejnym etapem jest sześcioletnia szkoła średnia, która jest podzielona na trzy etapy po dwa
lata (niższy, średni i wyższy) – dociera tam niewielki procent uczniów. Wielu rodziców nie stać na posłanie swoich pociech nawet do szkół początkowych. Dlatego poziom analfabetyzmu
jest bardzo wysoki – ponad 50%. Konsekwencją nieumiejętności czytania i pisania jest życie w ubóstwie. Nie zdajemy sobie sprawy z tego, jakim darem jest umiejętność czytania i pisania. Aby się przekonać zrealizujmy taki challenge. Spróbujmy tylko przez jeden dzień nie korzystać z tych umiejętności. Rodzice naszych podopiecznych to najczęściej zbieracze herbaty, którzy pracują na czyichś plantacjach za przysłowiową miskę ryżu. Za dzień pracy nie dostają nawet 1,5 dolara.
Zachęcam do wsparcia projektu “Misja Szkoła” kontakt: anna.miszka@misyjnedrogi.pl ; tel. 61 839 91 44.
Na początku Wielkiego Postu wielu z nas zastanawia jakie podjąć postanowienie, aby ten czas był jeszcze bardziej wyjątkowy. Moja propozycja to projekt “Misja szkoła”. Wsparcie nauki dziecka po przez opłacenie czesnego. Choć trudno uwierzyć, ale są miejsca na świecie, że dziecko zamiast iść do szkoły podstawowej idzie do pracy, a jego rodziców nie stać na opłacenie szkoły, a czasem nawet na kupno jedzenia. Informacje https://adopcjamisyjna.misyjne.pl/portfolio/szkola-w-lokhipur/ mail: anna.miszka@misyjnedrogi.pl tel./61/ 839 91 44.
Gdyby zapytać ucznia ze szkoły Lokhipur, jakie lekcje najbardziej lubisz większość odpowiedziałaby w-f. Zawody w bieganiu, gra w piłkę i inne zabawy to chwile kiedy dzieci mogą zapomnieć o trudnym życiu jakie jest po za szkołą. Dlatego tak często zachęcamy do adopcji ucznia, do wsparcia projektu “Misja Szkoła”. Dzięki pomocy uczeń otrzymuje szansę by w przyszłości jego życie nie było tak ciężkie jak jest teraz. Kontakt: anna.miszka@misyjnedrogi.pl telefon:/61/839 91 44.
Gdy rozpoczynaliśmy Nowy Rok 2023 niektórzy z nas wymyślali nowe postanowienia: „nowy rok – nowa ja”. Dla dzieci z Bangladeszu rozpoczęcie roku kojarzy się ze szkołą. Dlaczego? Rok szkolny rozpoczyna się tam w styczniu i trwa do końca grudnia. W ten sposób mamy kolejnych uczniów, którzy czekają na swoich opiekunów. Bez wsparcia finansowego nie będą uczęszczać do szkoły. Pochodzą oni z ubogich rodzin bądź są półsierotami. Tak jak uczniowie czekają na wsparcie tak samo my czekamy na nowych opiekunów, bez Was nic nie zrobimy.
Myślenie rodzica w krajach misyjnych jest często następujące: nie chodziłem do szkoły, moi rodzice nie chodzili, dziadkowie także. Po co moje dziecko ma do niej iść? A jeśli już, to wystarczy mu nauczyć się czytać i pisać. Często dziecko jest pierwszą osobą w rodzinie, która idzie do szkoły. Przekonanie do zmiany myślenia nie jest łatwe. Życie dzieci w ubogich krajach, takich jak Bangladesz,
Nepal, Indie, Madagaskar –gdzie działa projekt „Misja Szkoła”– wygląda podobnie. Tak naprawdę nie mają prawdziwego dzieciństwa. Mają wygląd dziecka, lecz obowiązki człowieka dorosłego.Warunki, w jakich żyją zmuszają ich do szybkiego dorastania, do podjęcia szybko pracy– bywa że niewolniczej.
Boże Narodzenie to święto, na które najbardziej czekają dzieci. Święto rodziny, radości, wspólnego czasu. To czas, kiedy życzymy sobie wiele dobra.
Na Madagaskarze, podobnie jak u nas, czas Bożego Narodzenia spędza się z rodziną.Głównym daniem świątecznego śniadania oraz obiadu jest ryż z pierwszego zbioru i mięso, które w codziennym
menu jest rzadkością. Najczęściej są tokury, a na wybrzeżu ryby. Pasterka najczęściej rozpoczyna się o 22.00, a poprzedza ją przedstawienie przygotowaneprzez dzieci, podobne do naszych
jasełek. Pasterka trwa do rana, a wierni modlitwę wyrażają tańcem, śpiewem.
Bangladesz, Indie, Nepal, w tych krajach Boże Narodzenienie jest dniem wolnym od pracy. W wigilię wieczorem odprawia się pasterkę. Śniadanie świąteczne to najczęściejryż w kilku odsłonach. Nie ma tam choinek, najczęściej buduje się skromneszopki, które są przypomnieniem,iż Pan Jezus narodził się w ubóstwie.
